Elk jaar rond deze tijd krijgen we van zuster Redempta Bogers een brief. KLOS steunt haar werk door middel van de kinderadoptie van de Salvatoriaanse Hulpactie.
Pao de Açúcar, juni 2010
Beste familie,
Het is weer een half jaar 2010 en dan zijn we gewend met een briefje iets van ons te laten horen. Eerst even gevraagd hoe het met U allemaal is? Wel veel kou gehad in het jaar hé, en veel sneeuw. Wel heel mooi,maar kan ook lastig zijn. Maar nu kunnen jullie genieten van de zomer hé. Geniet er van hoor.
Hier hebben we nu 6 maanden de grootste hitte gehad. Nu heeft het een paar dagen een beetje geregend. We hopen op meer, dan kunnen de mensen weer gaan planten.
En nu aan de school met de studenten. Sinds februari is de school weer goed begonnen. De school is weer vol op. Volgens de wet van de regering moger er maar een aantal kinderen in de klas zijn. Ze zijn daar streng mee, dus netjes gehoorzamen hé.
Met de kinderen gaat het goed. Ook de kleintjes vanaf de 1ste klas beginnen nu ook met Engels en vanaf de 4de beginnen ze ook met Spaans. Dat vinden ze zo leuk; en heel fijn hoor in de toekomst. De 4de groep zijn ook begonnen met de eerste communie. Op het einde van het jaar hebben we weer 46 nieuwe professoren. Het gaat vooruit hé. Ik ben er ook blij mee hoor, dat er veel arme kinderen bij zijn, die ook van de familie van u, ook veel finaniële hulp gekregen. 40 leerlingen zijn geslaagd voor het gymnasio; we gaan verder met het mooie werk hoor. Maar het gaat ook goed door uw hulp. Daar ben ik zo blij mee, en daarom moet ik u ook allen bedanken; BEDANKT voor uw spontane hulp voor de studentjes. Als ze geen hulp hadden, zou de toekomst anders zijn.
Met de professoren gaat het goed, een goede groep hoor, dat is veel waard voor de school. We hebben nu 58 professoren. Mooi hé. We proberen om volgend jaar een andere cursus ermee te beginnen. Maar we moeten eerst verlof hebben van het ministerie van de Educaçao (opvoeding). Dus nog even afwachten, veel papieren nog.
Wel is er iets erg triest gebeurd. Een secretaris van de school. Een jongen gezellig, 23 jaar, stond altijd klaar. Hij was ook erg groot en we moesten hem ook met van alles roepen. Hij was een vriend van iedereen. Hij was zeer goed met zijn werk op het secretariaat. Drie weken was hij niet zo goed en dacht naar Maceió naar de dokter te gaan; de moeder ging mee. Toen hij in het ziekehuis kwam, moest hij dringen opgenomen, de doktoren moesten aanstonds een operatie doen. Maar het hart was helemaal ziek en het ging niet goed. Na 24 uur is de jongen gesorven. Dat is verschrikkelijk trist geweest en nog steeds een groot gemis. Maar God weet was hij wil hé. De moeder werkt ook bij mij op school. Wat een verdriet!
Ik ben zelf ook een poosje niet op de school geweest. Ik was niet zo hoed hoor, ik had het benauwd en mijn benen wilden niet meer vooruit; De dokter van het dorp zei dat ik maar vlug naar Maceió moest gaan. Dus maar even 4 uur in de ambulance en maar rommelen. daar aangekomen dringend opgenomen en 's morgen was ik meteen op de operatie. Het hart wilde niet zo goed, maar dat ligt op de eerste plaats op de benen. Dus geopereerd aan een been, dan iedere dag moest ik geholpen worden, en iedere dag was ik helemaal blauw en hele mooi kleuren van al de spuiten. Ik werd al zieker van al die spuiten. Ik moet veel medicijnen nemen, geen trappen lopen enz. Maar het gaat goed hoor. Ik ga ook weer naar de school. Het fijnste wat ik doe. De school is helemaal versierd voor het feest van Sao Joao; Een volksfeest. Wat heel leuk is. Dat hoort er ook bij hé.
Best vrienden, ik stop er mee en u krijgt ook heel veel groeten en dank van jullie studentjes. Tot de volgende keer.
Zr. Redempta Bogers
